‘Έγραψα πρόσφατα ένα λακωνικό ευχαριστήριο με τίτλο «Χειροκροτώ τους ανθρώπους της Εστίασης» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο ιστότοπο και συμφώνησαν μαζί μου πολλοί. Οι «λαϊκές αγορές», ως κοινωνικό-οικονομικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε Ελληνική πόλη και προσωπικά, όπως και όλοι όσοι ταξιδέψαμε ή ζήσαμε σε άλλες χώρες, τις βρήκα σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, και όχι μόνο. Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνικό-ψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της επικρατούσας ιστορικής πραγματικότητας, οι «λαϊκές αγορές» αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για οικογένειες που, άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους, εδώ θα βρούνε το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σε τιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορεί να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς έστω και αν όπως διαπιστώνουμε τελευταία πολλοί έχουν αναγάγει τα καταστήματά τους σε επίπεδα «μπουτίκ». Στη «λαϊκή» θα κατεβεί ο συνταξιούχος και η σύζυγός του, εδώ θα βολευτεί ο φοιτητής και η φοιτήτρια, στη λαϊκή θα βρει για τα παιδάκια της η νοικοκυρά, σύζυγος του δημόσιου υπάλληλου ή του μικρού επιχειρηματία, τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώσουν τα αγαπημένα της πρόσωπα. Λέτε να σταμάτησαν διαπιστώνοντας ότι όπως τους περίμεναν οι «φτωχοί ως μάννα εξ ουρανού» κάποιοι από τους πολιτικούς μας που διακρίνονται για την ανεξέλεγκτη απληστία τους θα απλώνανε το χέρι να πάρουν και αυτοί μερικά από τα τρόφιμα που οι «Ρομπέν» μοίραζαν;

‘Έγραψα πρόσφατα ένα λακωνικό ευχαριστήριο με τίτλο «Χειροκροτώ τους ανθρώπους της Εστίασης» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο ιστότοπο και συμφώνησαν μαζί μου πολλοί. Οι «λαϊκές αγορές», ως κοινωνικό-οικονομικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε Ελληνική πόλη και προσωπικά, όπως και όλοι όσοι ταξιδέψαμε ή ζήσαμε σε άλλες χώρες, τις βρήκα σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, και όχι μόνο. Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνικό-ψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της επικρατούσας ιστορικής πραγματικότητας, οι «λαϊκές αγορές» αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για οικογένειες που, άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους, εδώ θα βρούνε το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σε τιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορεί να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς έστω και αν όπως διαπιστώνουμε τελευταία πολλοί έχουν αναγάγει τα καταστήματά τους σε επίπεδα «μπουτίκ». Στη «λαϊκή» θα κατεβεί ο συνταξιούχος και η σύζυγός του, εδώ θα βολευτεί ο φοιτητής και η φοιτήτρια, στη λαϊκή θα βρει για τα παιδάκια της η νοικοκυρά, σύζυγος του δημόσιου υπάλληλου ή του μικρού επιχειρηματία, τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώσουν τα αγαπημένα της πρόσωπα. Λέτε να σταμάτησαν διαπιστώνοντας ότι όπως τους περίμεναν οι «φτωχοί ως μάννα εξ ουρανού» κάποιοι από τους πολιτικούς μας που διακρίνονται για την ανεξέλεγκτη απληστία τους θα απλώνανε το χέρι να πάρουν και αυτοί μερικά από τα τρόφιμα που οι «Ρομπέν» μοίραζαν;