Φιλικό παιχνίδι μεταξύ των ακαδημιών του Αχιλλέα και του Αίαντα Σούρπης πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή στο γήπεδο "Απόστολος Πλασταράς" του Αχιλλείου. Τα παιδιά που έλαβαν μέρος χάρηκαν το παιχνίδι, με τον Αχιλλέα να τονίζει σε ανακοίνωσή του: "Στο παιχνίδι δεν μετρήσαμε γκολ … μετρήσαμε χαμόγελα. Παιδιά άγνωστα μεταξύ τους που τους ενώνει το ίδιο πάθος για το αγαπημένο τους άθλημα και μέσω αυτού τους δίνεται η ευκαιρία να γνωριστούν και να γίνουν φίλοι. Αυτό κρατάμε και αυτό έχει σημασία στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο. Ευχαριστούμε θερμά τον Αίαντα Σούρπης που αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας και παρευρέθηκε στο γήπεδό μας.

Παράλληλα σημείωσε πως εδώ και καιρό δεν φαίνεται να γίνεται νέα προκήρυξη για να δοθούν άδειες σε ενδιαφερόμενους και να στήσουν πάγκους. «Θεωρούμε πως η Περιφέρεια πρέπει να κινηθεί άμεσα και να προβεί στην έκδοση αδειών για να ενταχθούν νέοι στις λαϊκές αγορές. Πιστεύουμε ότι αν έβγαινε προκήρυξη για άδειες, θα υπήρχαν ενδιαφερόμενοι για να μπουν στη Λαϊκή αγορά και να στήσουν πάγκους» Μάλιστα εκτίμησε πως στόχος της κυβέρνησης είναι να μειώσει ακόμη περισσότερο τους πάγκους και να αποδυναμώσει τις λαϊκές αγορές. «Έχουν βάλει ακόμη και μόρια, όπως ο πτυχιούχος που θέλει να μπει στη Λαϊκή αγορά να λαμβάνει τα περισσότερα και ο απόφοιτος Δημοτικού λιγότερα ή τίποτα.

Ο λόγος; Ο νόμος 4849/2021, ο οποίος ήρθε για να βάλει "τάξη" στο υπαίθριο εμπόριο και μαζί του να μαζέψει και τα σουβλάκια. Αντί για τον μπάρμπα-Λάμπη με τη σαγιονάρα και το αναποδογυρισμένο καπέλο, η παράδοση απαιτεί πλέον … επαγγελματία catering με τιμολόγιο και HACCP. Από εδώ και πέρα ο κάθε Δήμος αποφασίζει ποιο πανηγύρι θα γίνει, ποιο όχι, ποιος θα ψήσει και ποιος όχι. Οπότε, αν είχες σκοπό να ψήσεις σουβλάκια στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία φέτος, καλό είναι να ρωτήσεις πρώτα τον Δήμο αν επιτρέπεται να ανάψεις κάρβουνα ή αν πρέπει να το κάνεις … στο φούρνο σπίτι σου. Συμπέρασμα: Το κράτος δεν είπε "όχι" στο ψήσιμο, είπε "ας αποφασίσει ο Δήμος αν θα τσικνίσετε ή θα φάτε ντελίβερι"

Σαν διαρκές installation, τοποθετημένο προσωπικά στην πολύ σημαντική για το κέντρο αρτηρία της οδού Καλλιδρομίου, η ομώνυμη Λαϊκή αγορά φροντίζει να καλωσορίζει τις αλλαγές του χρόνου και των ανθρώπων που την απαρτίζουν. Ναι, είναι σχεδόν τέχνη η Λαϊκή της Καλλιδρομίου ή την κατέστησαν τέτοια τα μάτια μας, τα free press, οι επίμονες αναζητήσεις μας του αυθεντικού, του μη αλλοτριωμένου. Επιστρέφοντας στην Καλλιδρομίου σταδιακά όλη την τελευταία δεκαετία, τη βλέπω να σπαρταράει αγόγγυστα μες στα χρωματιστά της φουστάνια. Η πόλη στα καλύτερά της, τα πιο εξώστρεφα της. Μες στην Καλλιδρομίου χωρούν όλοι: οι μόνιμοι κάτοικοι και μικροί επιχειρηματίες, οι τουρίστες με το αργό τους βήμα, τα μικρά παιδιά, οι παρατηρητές αγγελοπουλικού ύφους της κίνησης από τα ασφαλή ορμητήρια των καφενείων και των μαγαζιών τριγύρω.

Σαν διαρκές installation τοποθετημένο προσωπικά στην πολύ σημαντική για το κέντρο αρτηρία της οδού Καλλιδρομίου, η ομώνυμη Λαϊκή αγορά φροντίζει να καλωσορίζει τις αλλαγές του χρόνου και των ανθρώπων που την απαρτίζουν. Ναι, είναι σχεδόν τέχνη η Λαϊκή της Καλλιδρομίου ή την κατέστησαν τέτοια τα μάτια μας, τα φρι πρες, η επίμονες αναζητήσεις μας του αυθεντικού, του μη αλλοτριωμένου. Γιατί, κατά τα άλλα, πατάτες, κρεμμύδια και καρότα έχει η Λαϊκή. Ή μήπως τα οπωροκηπευτικά της είναι απλώς μια αφορμή να την επισκεφθούν άτομα που, παρεμπιπτόντως, χρειάζονται και μερικά λεμόνια; Την Λαϊκή της Καλλιδρομίου την πρωτογνώρισα δέκα χρόνια πριν, όταν ήμουν ακόμα κάτοικος Εξαρχείων. Πρωτοπήγα ένα Σάββατο μεσημέρι μαζί με τον Μακάριο Αβδελιώδη, ιδιοκτήτη της ιστορικής ταβέρνας «ο Πειναλέων» στη Νεάπολη Εξαρχείων.